شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 412

از آنان بیعت می گرفت. مانند: مراتب توحید، پیامبری خود، جانشینی علی و یازده فرزندش7، دوستی، و پیروی از آنان، پایمردی در دفاع از آنان و پناه بردن به آنان در متشابهات و تفسیر قرآن، گردن نهادن به رهبری قرآن و پای بندی به احکام آن، قبله بودن مسجدالحرام برای مسلمانان، حقانیت بهشت و جهنم و سزاواری پیامبر(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت و شیعیان و دوست دارانشان برای ورود به بهشت و سزاواری دشمنان پیامبر(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت7 و ناسزاگویان، و شمشیرکشندگان بر آنان و قاتلان آنها و کفار برای سقوط در جهنم، و احکام چون نماز در وقت، روزه رمضان، پرداخت زکات و خمس، حج، جهاد در راه خدا و اهل بیت، غسل جنابت، وضوی کامل و آداب اجتماعی چون عدالت در میان مردم، اطعام و خوراندن مردم از غذایی که به آن علاقه دارند، تقسیم مساوی و گفتار حق.(1)

تکذیب و تمسخر مشرکان

پیامبر(صلی الله علیه و آله) عبدمناف را در مروه گرد آورده و آنان را به توحید دعوت کرد. ابولهب گفت: «تبا لک(مرگ بر تو) آیا به این خواسته ما را گرد آوردی؟» اینجا بود که آیۀ «تَبَّتْ یدا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ»(2) نازل شد.(3)

امیرمؤمنان7 که در این هنگام پانزده ساله بود، (4) با کسانی که به پیامبر(صلی الله علیه و آله) بدگویی می کردند درگیر و زخمی می شد و ابوطالب علیه السلام او را به شکیبایی سفارش می کرد.(5)

خداوند رنج های دل پیامبر(صلی الله علیه و آله) از سخنان ناگوار، انکار و تکذیب مشرکان را به وسیله خدیجه علیها السلام آرامش می بخشید و وقتی به خانه وارد می شد، خدیجه علیها السلام ناسازگاری و کارشکنی مشرکان را کم اهمیت جلوه داده و با دلداری دادن و کاستن از رنج ها و اندوه پیامبر(صلی الله علیه و آله)، دل

1- . سید بن طاووس، علی بن موسی، طرف من الانباء والمناقب، ص 129_133.
2- . مسد: 1.
3- . ابن سعد واقدی، ابوعبداللّه محمّد، الطبقات الکبری، ج 1، ص 61.
4- . به گفتۀ مسعودی و شیخ مفید کسانی برای رد فضائل امیرمؤمنان7 سن حضرت در این هنگام را خیلی پایین ذکر کرده اند، تا اسلامش را اسلام طفل صغیر و بدون بصیرت بشناسانند. (مسعودی، علی بن حسین، التنبیه والاشراف، ص 198 و 257؛ شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الفصول المختاره، ص 254)
5- . موسوی، سید فخار بن معد، ایمان ابی طالب7، ص 276_277.