شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 435

گزارشی داد و از سلوک رفتاری و اخلاقش، شگفتی های بسیاری گفت که در مردان دیگر هیچ طاقت نمی شد.

خدیجه علیها السلام همان طوری که مال و سودی را دریافت کرد، که به دست محمّد(صلی الله علیه و آله) زیاد شده بود، اعتماد و آمال و آرزوهایش در حق محمّد(صلی الله علیه و آله) رشد و زیادتر شده بود. خدیجه علیها السلام از او مال بسیاری را دریافت کرد که البته نهایت آرزوی وی نبود، بلکه او تلاش می کرد تا محمّد(صلی الله علیه و آله) را به همسری خود درآورد و او را شریک زندگی خویش قرار دهد. این اندیشه ای بود که خدیجه علیها السلام بدان می اندیشید و در بارۀ آن فکر می کرد و برای رسیدن به این هدف در زندگی اش تلاش می کرد.

خواستگاری و ازدواج

مرحلۀ جدیدی در زندگی خدیجه علیها السلام با تفکر و اندیشۀ جدّی در بارۀ همسری محمّد(صلی الله علیه و آله) همراه با رسیدن به آن حضرت پیش آمد، پس پیشنهاد به وی آغاز شد. این همان علتی است که آرزوهای بزرگی را در جان خدیجه علیها السلام برانگیخت.

مورخان دو روایت مختلف از چگونگی پیشنهاد و عرضۀ درخواست ازدواج به محمّد(صلی الله علیه و آله) سخن گفته اند.

ابن هشام در کتاب سیرۀ نبوی خودش می نویسد که خدیجه علیها السلام کسی را نزد محمّد(صلی الله علیه و آله) فرستاد و خواستار دیدار شد و سپس موضوع ازدواج را عرضه داشت و آن را مطرح و پیشنهاد کرد. وی عبارات خدیجه علیها السلام را نقل می کند که دلالت بر شخصیت و سطح آگاهی اجتماعی و فهم ایشان در بارۀ مرد مناسبی دارد که می تواند شریک زندگی اش باشد.

این خواستگاری، یعنی خواستگاری خدیجه علیها السلام از محمّد(صلی الله علیه و آله) و درخواست همسری در سیرۀ پیامبر(صلی الله علیه و آله) اساس تشریع را نیز تشکیل می دهد تا آن جایی که اسلام به زن عاقل و رشید این حق را بدهد که از مردش خواستگاری کند و خودش درخواست ازدواج را مطرح سازد.

پس این وقایع اگر چه قبل از پیامبری آن حضرت بوده، ولی هرگز پیامبر(صلی الله علیه و آله) کاری را پیش از پیامبری که مخالف با پس از آن باشد، انجام نداده است. از این رو شریعت اسلامی و