شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 44

سرشار، موقعیت اجتماعی بالایی داشت و خانۀ او آراسته بود و قبّه ای حریری داشت.(1) در عین حال، با فقیران بی بضاعت همدردی می کرد و از مال و توان خویش در راه کمک به بینوایان بهره می گرفت و گاهی خدمت کارش «میسره» را فرا می خواند و کیسه های پول به او می داد تا میان تهی دستان تقسیم کند.

ازدواج با پیامبر صلی الله علیه و آله

خدیجۀ کبری علیها السلام پیش از ازدواج با حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله)، با «ابوهاله بن نباش» ازدواج کرده بود و از او پسری به نام «هند» داشت. این کودک، سه ساله بود که ابوهاله در گذشت. خدیجه علیها السلام پس از او با مردی از قبیلۀ مخزوم، به نام «عتیق» ازدواج کرد و از آن شوهر هم دختری نصیب وی شد. پس از درگذشت شوهر دومش، از مردان کناره گرفت و به خواستگاران بسیاری که آرزوی همسری با او را داشتند پاسخ منفی داد و در دنیای تنهایی خویش روزگار می گذراند و به کار بازرگانی می پرداخت.

در همان سال ها یک بار هم حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) که جوانی بیست و چند ساله بود، از سوی خدیجه علیها السلام به کار تجارت پرداخت و در رأس کاروانی به سفر شام رفت. غلام خدیجه علیها السلام هم در این سفر همراه او بود. در این سفر، اتفاقات عجیبی افتاد و سود سرشاری هم نصیب حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) شد که همه را تحویل خدیجه علیها السلام داد و گزارش سفر شام را بیان کرد.

خدیجه علیها السلام، سخت شیفتۀ صداقت، معنویت، گفتار و امانت داری حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) شد.(2) در پی آن، پیشنهاد ازدواج با آن حضرت را بر زبان آورد و از طریق یکی از دوستانش به نام «نفیسه»، اشتیاقش را به اطلاع محمّد(صلی الله علیه و آله) رساند.

پیامبر(صلی الله علیه و آله)، این پیشنهاد را با عمویش ابوطالب علیه السلام در میان گذاشت. سپس به اتفاق ابوطالب علیه السلام و عموی دیگرش حمزه به خواستگاری خدیجه علیها السلام رفتند و پس از گفت وگوهایی توافق حاصل شد و خطبۀ عقد را حضرت ابوطالب علیه السلام خواند. بدین سان خدیجۀ کبری علیها السلام این افتخار را یافت که به همسری خاتم رسولان و مرد فصیح عرب و امین قریش درآید و راه کمال و انسانیت را