شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 466

شایسته آن بود تا به بهشت و خانه ای بشارت داده شود که در آن محبت و آرامش و سلام جاودانه باشد.

مفسران بیان می کنند که خدیجه علیها السلام شایستگی آن را یافت که در بهشت در خانه ای که رنج و سختی و درشتی در آن نباشد ساکن شود؛ زیرا در طول زندگی اش هیچ روزی صدایش را بر محمّد(صلی الله علیه و آله) بلند نکرد و بر او درشتی ننمود و هیچ روزی او را نیازرد. پس شایستگی آن را دریافت تا در دنیا از تحیت و سلام و در آخرت با تحیت و سلام مورد استقبال قرار گیرد؛ چنان که خداوند فرموده است: (سَلَامٌ عَلَیکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ).(1) و برای این همه صبر بر مشقت و همراهی با پیامبر(صلی الله علیه و آله) در خانۀ بهشتی بدون رنج و درشتی و سختی مستقر گردد.

زندگی خدیجه علیها السلام برای هر زنی که در زندگی دنبال ارزش ها است، عبرت و پند و اندرز است. خدیجه علیها السلام از همۀ ثروت و زندگی مرفّه و نعمت و آسایش خویش دست شست و زهد و پارسایی را پیش کشید و همۀ آنچه را در اختیار داشت و مالک آن بود، تنها به خاطر دعوت و رسالت، در راه خدا بخشید تا جایی که در روایات آمده که همواره در روی پوست قوچی زندگی را می گذراند. او در دورۀ تحریم، شب ها را بدون غذا و خوراکی در شعب ابی طالب می خوابید و آخرت را بر دنیا برگزید و نصرت و یاوری حق را بر باطل اختیار کرد و ایستادگی در کنار محمّد(صلی الله علیه و آله) را انتخاب نمود.

این گونه بود که خدیجه علیها السلام ارزش و بهای خود و نیز ارزش زندگی را شناخت و این که ارزش زندگی در ریخت و پاش و رفاه و انواع و اقسام خوراکی و نوشیدنی و پوشاک نیست و اگرچه همه این ها از امور مباح است، ولی قیمت و بهای انسان _ مرد و زن _ در موضع گیری است که در جنگ حق و باطل اتخاذ می کنند.

خدیجه علیها السلام در شعب ابی طالب در دوران تحریم و محاصره

محمّد(صلی الله علیه و آله) درگیر دعوت و پیامبری خود است و مردم را به رسالت و اسلام می خواند و خدیجه علیها السلام