شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 68

اللّه (صلی الله علیه و آله) بوده است.(1)

ام ایمن کنیز (خادم) پیامبر(صلی الله علیه و آله)، بدن مبارکش را غسل داد و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) او را در حَجون دفن کرد و خود، وی را در قبر گذاشت. (در آن سال نماز بر میت هنوز واجب نشده بود.)(2)

رحلت خدیجه علیها السلام مصیبت عظیمی بر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بود؛ زیرا مصائب دیگری به همراه داشت، و پیغمبر(صلی الله علیه و آله) برای رضای خداوندU، همه را تحمل کرد. این سال عام الاحزان (سال اندوه ها) نامیده شد.

سخنان بزرگان

پیروان مذاهب و فرقه ها در زمان های متفاوت، جملگی خدیجه علیها السلام را به نیکی یاد کرده اند.

ابن عبدالبر و ابن اثیر خدیجه علیها السلام را از اصحاب رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) معرفی کرده اند و ابن ْاثیر می نویسد: «کانَتْ أوْسَطَ نِساءِ قُرَیشٍ نَسَباً وأعْظَمَهُم شَرَفاً وَأکْثَرَهُم مالاً؛(3) در میان زنان قریش از نظر نسب و خاندان در حد وسط قرار داشت؛ ولکن شریف ترین و ثروتمندترین ایشان بود.»

ابن اسحاق نوشته است: «کانَتْ خَدیجَهُ وَزیرَهَ صِدقٍ عَلَی الإسلامِ، کانَ رَسُول اللّه(صلی الله علیه و آله) یَسْکُن إلیها؛(4) خدیجه وزیری درست کار برای اسلام بود و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در کنار او آرامش می یافت.»

شیخ محلاتی می نویسد: «خدیجه علیها السلام از جهات عدیده بر مریم و آسیه فضیلت دارد؛ چه آن که ملاک فضل بذل مال و علم و عبادت و معرفت و صبر و شکیبایی و حضانت اولاد و تدبیر منزل و نیکو شوهرداری کردن است. آنچه برای خدیجه علیها السلام فراهم بود، برای آن دو (مریم و آسیه) فراهم نبود. خدیجۀ کبری علیها السلام اول زنی است که تصدیق پیغمبر(صلی الله علیه و آله) کرد و اول زنی است

1- . طبرانی، سلیمان بن احمد لخمی، المعجم الکبیر، ج 22 ص 451 و 452؛ زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 2 ص 302؛ مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 16 ص 3.
2- . ابن سعد واقدی، ابو عبداللّه محمّد، الطبقات الکبری، ج 8 ص 18.
3- . ابن عبدالبر، یوسف بن عبداللّه ، الاستیعاب، ج 4، ص 1817؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمّد، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج 5، ص 435.
4- . ابن اثیر جزری، علی بن محمّد، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج 5 ص 439.