شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 80

(متکی) رفت و مشرکان ن_یز در پی او روان_ه شدند. در این بین شخصی خود را به نزد علی رساند و گفت: «پیامبر را کشتند.» حضرت گریست و با شتاب خود را به خدیجه رساند و او را از این خبر وحشتناک مطلع کرد. خدیجه نیز به شدت غمگین و م_نقلب ش_د؛ چنان که نتوانست بر خود مسلط شود و اشک بر گونه هایش جاری گشت.»(1)

به این ترتیب هر دو برای رساندن خود به پیامبر(صلی الله علیه و آله) همه جا را جست وجو کردند، در این هنگام جبرئیل بر پیام_بر(صلی الله علیه و آله) ن_ازل شد و فرمود : «از گریه خدیجه، م_لائکه ب_ه گ_ریه در آمدند . او را بخواه و سلام به او برسان و بگو، خدا به تو سلام می رساند و او را به خانه ای در بهشت که از نور زینت شده است ، بشارت ده.»

ع_لی و خ_دیجه که هم چنان در پی پیامبر(صلی الله علیه و آله) بودند، سرانجام آن حضرت را ب_ا ص_ورتی خونین یافتند و به خانه آوردند. اما قریش که مطلع شدند، پیامبر(صلی الله علیه و آله) با کمک علی و خدیجه به خانه م_نتقل ش_ده، در پی آنها روانه شدند، خود را به خانه خدیجه رساندند و شروع به س_نگ پرانی به خانه کردند. خدیجه ناچار از خانه بیرون آمد و فرمود: «آیا شرم نمی کنید که خانه زنی را که نجیب ترین قوم ش_ما است، س_نگ ب_اران می کنید؟ آیا از خدا نمی ترسید؟»

در پی این سخنان بود که مردم پراکنده شدند . رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ه_م در این هنگام پیام جبرئیل را به وی رساند و خدیجه علیها السلام در جواب گفت: «ان اللّه هو السلام و منه السلام و علی جبرئیل السلام و ع_لیک یا رس_ول اللّه السلام و رحمه اللّه و برکاته و علی من سمع السلام الا الشیطان.»(2)

تحریم همه ج_انبه

س_ران ق_ریش در نخستین شب از سال هفتم بعثت تصمیم گرفتند مسلمانان را تحت فشار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ق_رار ده_ند. لذا پیم_ان نامه ای نوشتند و هر نوع معامله ای را با مسلمانان تحریم کردند. ابوطالب با درک میزان خطر، م_سلمانان را از ش_هر خارج و در دره ای جمع آوری کرد؛ دره ای که سه سال پذیرای مسلمانان شد. در این رویداد بزرگ نیز هم