شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 102

گرفته، وقتی که وارد بازار شدیم و در جانب راست، کوچه ای قرار گرفته، این خانه در آن جا است و معمولاً درِ آن بسته است.

به هر حال زائران خانه خدا و حاجیان، در سفر حج و عمره خود، سزاوار است که، زیارت این خانه را فراموش نکنند. پس از پرسش، محل آن را پیدا کنند و در آن جا به نماز و دعا پردازند و آن مکان بسیار مقدّس و پرخاطره را با اخلاص زیارت نمایند، و در آن جا به یاد فداکاری های بی دریغ حضرت خدیجۀ کبری (علیها السلام) بیفتند، که این حالت، برای صفای دل و تکامل معنوی، بسیار اثربخش و مفید است و با درودهای خالصانۀ خود بر روان پاک خدیجه (علیها السلام) از آن همه فداکاری های خدیجه (علیها السلام) تجلیل نمایند.

یاد همیشگی اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) از خدیجه (علیها السلام)

چنان که خواهیم گفت حضرت خدیجه (علیها السلام) در سال دهم بعثت از دنیا رفت. اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از او دوازده سال و اندی زندگی نمود. اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در این مدّت همواره از خدیجه (علیها السلام) یاد می کرد، و خاطرات شیرین و ایثارگرانۀ او را گرامی می داشت. گاهی وقتی به یاد او می افتاد. آن چنان پراحساس می شد که سرشک اشک از دیدگانش جاری می گشت. اشک شوق یا اشک فراق می ریخت؛ چرا که اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) بسیار از خدیجه (علیها السلام) محبّت ها و لطف های سرشار دیده بود. شواهد تاریخی که بیانگر این یاد اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) از خدیجه (علیها السلام) باشد بسیار است. ما در این جا نظر شما را به ذکر چند نمونۀ زیر جلب می کنیم:

1. روزی اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در نزد چند نفر از همسران خود بود. ناگاه سخن از حضرت خدیجه (علیها السلام) به میان آمد. اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) آن چنان آشفته و پراحساس شد که قطره های اشک از چشمانش سرازیر گشت. عایشه به آن حضرت گفت: «چرا گریه می کنی؟ آیا برای یک پیرزن گندمگون از فرزندان اسد، باید گریه کرد؟» اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در پاسخ به او فرمود:

«صَدَّقْتَنِی اِذ کَذَّبْتُمْ، وَ آمَنَتْ بِی اِذْ کَفَرْتُمْ، وَوَلَّدَتْ لِی اِذْ عَقَمْتُمْ؛(1) او هنگامی که شما مرا تکذیب می کردید، تصدیق کرد، و هنگامی که کافر بودید، او به من ایمان آورد، و برای