شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 142

شد و چهرۀ خون آلود او را دید با آهی جان کاه گفت: «پدر و مادرم به فدایت، بگذار قطرات خون چهره ات بر زمین بریزد.» اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «می ترسم، پروردگار زمین بر اهل زمین غضب کند.»

وقتی که شب شد، اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) از فرصت استفاده کردند و همراه علی (علیه السلام) و خدیجه (علیها السلام) به خانه رفتند. خدیجه (علیها السلام) در خانۀ خود، آن حضرت را در حجره ای که دیوارهایش با سنگ ساخته شده بود، قرارداد و سقف آن را با تخته سنگ هایی پوشاند و در روبه روی آن حضرت ایستاد و او را در جامه اش پنهان کرد.

مشرکین آمدند و به سوی جایگاه اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) سنگ می انداختند و از هر طرف سنگ می آمد. دیوارها و سقف سنگی محل اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) مانند سپر، مانع از آمدن سنگ ها می شد و آن سنگ هایی که از طرف روبه رو می آمدند، خدیجه (علیها السلام) با شجاعت و شهامت بسیار خود را سپر آن سنگ ها قرار می داد تا به بدن نازنین همسرش اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) برخورد نکند. در این هنگام خدیجه (علیها السلام) فریاد می زد: «ای گروه قریش! آیا زن آزاد را در خانۀ خود سنگ باران می کنید؟»

وقتی که مشرکین این فریاد را شنیدند، منصرف شدند و از آن جا رفتند. فردای آن روز اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) از خانه خارج شد و کنار کعبه رفت و در آن جا نماز خواند و به راز و نیاز با خدا پرداخت.(1)

3. حیا و عفت

عفت، یکی از صفات نفسانی است که شهوت نیروی سرکش را مهار می کند. عفت و حیا، تمام حرکات و سکنات و گفتار و قلم انسان را کنترل می کند تا آنچه را که دلش می خواهد نکند و هر چه را نفسش اراده کرد به قلم و زبان نیاورد و انجام ندهد. این حالت پسندیدۀ روحی و روانی و این منش مترقی از ویژگی های انسان خردمند و خردورز است. از عوامل