شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 165

را از زنده به گور کردن، بازداشت و زنده به گورشدگان را نجات داد و نگذاشت دفن شوند.»

رویش ستاره

حضرت خدیجه (علیها السلام) 68 سال پیش از هجرت در مکه چشم به جهان گشود.(1) پدرش خویلد(2) از فرزندان اسد بن عبدالعزی به شمار می آمد و مادرش فاطمه دختر زائده بن اصم(3) بود. جد هر دو «فهر» نام داشت و از قبیله قریش بودند.

به روایتی پدرش قبل از جنگ های فجار کشته شد و خدیجه (علیها السلام) را در دنیای پرآشوب آن روزگار تنها نهاد. (4)

از سرنوشت خدیجه (علیها السلام) و نحوۀ زندگانی وی تا قبل از سنین میان سالی، اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما آنچه مسلم می نماید این است که او در دوران طفولیت تجربیاتی گران سنگ اندوخته بود. شاید پانزده سال بیشتر از عمرش نمی گذشت که شاهد هجوم سپاه ابرهه به خانۀ خدا بود.

اولین متون تاریخی در مورد او به زمانی اشاره دارند که با ترتیب دادن کاروان های تجاری به کسب درآمد پرداخت. او با مدیریت(5) و درایتی قوی(6) به دور از رسم تجار زمانه

1- . طبری، محمّد بن جریر، تاریخ طبری، ج 3، ص 343، وفات وی را در 65سالگی و ازدواجش را در چهل سالگی می داند و چون وفاتش سه سال قبل از هجرت بوده، بنا بر این تولدش شصت و هشت سال قبل از هجرت است.
2- . ذهبی، شمس الدین محمّد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج 2، ص 109؛ دیار بکری، حسین بن محمّد، تاریخ الخمیس؛ ج 1، ص 263.
3- . ابن عبدالبر، یوسف بن عبداللّه ، الاستیعاب، ج 4، ص 1817؛ ذهبی، شمس الدین محمّد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج 2، ص 111.
4- . ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الأصابه فی تمییز الصحابه، ج 7، ص 602؛ ابن سعد واقدی، ابوعبداللّه محمّد، الطبقات الکبری، ج 1، ص 132: «هذا المجتمع علیه عند اصحابنا لیس بینهم اختلاف.»
5- . ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک، السیره النبویه، ج 1، ص 187.
6- . دیار بکری، حسین بن محمّد، تاریخ الخمیس، ج 1، ص 263: «هی ممن کمل من النساء کانت عاقله جلیله دینه مصونه کریمه من اهل الجنه »؛ ذهبی، شمس الدین محمّد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج 2، ص 109.