شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 169

برای تجارت در اختیار محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) بگذارد(1). گروهی دیگر با این نظر به مقابله پرداخته، می گویند: عزت و شرف ابوطالب (علیه السلام) اجازه نمی داد که آنها اجیر شخص دیگر شوند. پس باید گفت که وی به طور مضاربه به تجارت پرداخت و اجیر خدیجه (علیها السلام) نشد(2).

میسره در بازگشت کرامات امین قریش، خصوصاً ملاقات راهب با وی(3) را برای خدیجه (علیها السلام) بازگو کرد.

فصل وصل

جوانه های مهر اینک در خدیجه (علیها السلام) به بار نشسته بود. او جوانی پاک دامن و امین پیش روی خود داشت که عرق نجابت از صورتش ریزان و پاکی دلش از صداقت سیمایش آشکار بود. بانوی قریش به طور مستقیم تقاضای ازدواج کرد. او به امین قریش چنین گفت:

«یابن عم انی رغبت فیک لقرابتک وسطتک فی قومک وامانتک وحسن خلقک وصدق حدیثک؛(4) ای پسرعمو! من به خاطر خویشاوندی، شرافت تو در میان مردم، امانت، خوش خلقی و راستگویی ات به تو تمایل پیداکردم.»

محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) پیشنهاد خدیجه (علیها السلام) را پذیرفت و عمویش ابوطالب (علیه السلام) را از آنچه رخ داده بود آگاه ساخت. ابوطالب (علیه السلام) همراه جمعی از بنی هاشم به نزد عموی خدیجه (علیها السلام) «عمرو بن اسد» شتافته، تقاضای ازدواج کردند. ابوطالب (علیه السلام) هنگام خواندن عقد گفت: «او به خدیجه و خدیجه به وی علاقه دارد. این جا جمع شده ایم که با رضایت خودش خطبه بخوانیم.»(5)

به این ترتیب خورشید مکه، درحالی که تنها 25 سال از عمرش را پشت سر

1- . ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج 7، ص 80؛ دیار بکری، حسین بن محمّد، تاریخ الخمیس، ج 1، ص 263.
2- . عاملی، سید جعفر مرتضی، الصحیح فی سیره النبی الاعظم، ج 1، ص 112.
3- . ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک، السیره النبویه، ج 1، ص 189و237.
4- . ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک، السیره النبویه، ج 1، ص 189؛ طبری، محمّد بن جریر، تاریخ طبری، ج 2، ص 280-281؛ ابن صباغ مالکی، علی بن محمّد، الفصول المهمّه فی معرفه احوال الائمّه، ص 133.
5- . دیار بکری، حسین بن محمّد، تاریخ الخمیس، ج 1، ص 263.