شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 226

3. افزون بر این، او همراه اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) و نزدیک ترین چهرۀ به او بود؛ آیا با آن عشق و شور متقابلی که میان آن دو بود و با شوری که برای شناخت تحوّلات آینده داشت، ممکن است آموزه های اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) را فرا نگیرد و یا اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) آیین خود را به او نیاموزد؟

چگونه او که نخستین گروندۀ به اسلام، نواندیش ترین بانو و پیشتازترین ها در توحید و اخلاص بود، و پیش از همه در جریان فرود وحی بر یار مهربان قرار می گرفت و خانه اش فرودگاه فرشتگان بود، صاحب دانش و بینش نباشد؟

انبوهی از حدیث نگاران می نویسند:

«اَنْزَل اللّه عَلی رَسُولِهِ الْقُرآن وَ الْهُدی وَ عِنْدَهُ خَدِیجَه؛(1) خدا قرآن را در حالی به پیامبرش فروفرستاد که خدیجه در کنار آن حضرت و یار مهربان و مشاور و وزیر توانمند و دلسوز او بود.»

ج _ بانوی روایت و درایت

خدیجه (علیها السلام) از بانوان کمال جو و دانشوری است که پس از ظهور اسلام، ذوق و فرصت خود را در خدمت آموزش قرآن و فرهنگ و سیرۀ اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) قرار داد، و از روایت گران و آورندگان حدیث گردید.

مرحوم «استرآبادی» _ از راوی شناسان به نام _ خدیجه (علیها السلام) را از بانوان نامداری می شمارد که از اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) روایت آورده، و به افتخار شاگردی او مفتخر گشته است.(2)

همین گونه راوی شناس آگاه مرحوم «محمّد حائری»(3) و مرحوم «اردبیلی»(4) و نیز «ابن حزم اندلسی» او را نخستین آورندۀ روایت از اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) شمرده اند.(5)

«بیهقی» از حدیث نگاران اهل سنّت بر آن است که روایات رسیده از خدیجه (علیها السلام) در

1- . ابن شهرآشوب، محمّد بن علی مازندرانی، مناقب علی بن ابی طالب، ص 336.
2- . استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص 400، به نقل از: سیلاوی، غالب، الأنوار السّاطعه من الغرّاء الطّاهره، ص 329.
3- . مازندرانی حائری، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج 7، ص 462.
4- . غروی اردبیلی، محمّد بن علی، جامع الرّواه، ج 2، ص 458.
5- . سیلاوی، غالب، الأنوار السّاطعه من الغرّاء الطّاهره، ص 329.