شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 227

کتاب های اهل سنّت موجود است، و این روایت را می آورد که خدیجه (علیها السلام) به اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: ای پیامبر خدا! در حال طواف بر گرد خانۀ خدا چه دعایی را زمزمه کنم؟ «یا رَسُولَ اللّه! ما اَقُولُ وَ اَنَا اَطُوفُ بِالْبَیتِ؟»

پیامبر فرمود: بگو: بار خدایا، گناهانم را بیامرز و لغزش های خواسته و ناخواسته و زیاده روی در کارهایم را ببخشای... «قُولِی اللّهُمَّ اغْفِرْلِی ذُنُوبِی وَ خطایَ وَ عَمْدِی وَ اِسْرافِی فِی أمْرِی... .»(1)

و نیز «عبد اللّه بن حسن» آورده است که: از مادرم فاطمه، دختر امام حسین (علیه السلام) شنیدم که این روایت را از خدیجه (علیها السلام) روایت می کرد؛ «سمعتُ اُمِّی فاطمه بنت الْحُسَین7 تُحَدِّثُ بِهذا الْحَدِیثِ عَنْ خدیجه... .»(2)

و با این وصف دست تاریک اندیش به این خیانت نیز دست یازید و در جهت دشمنی با فرهنگ و منش خاندان اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)، به ویژه علی (علیه السلام) و فاطمه (علیها السلام) روایات بانوی خردمند حجاز را حذف نمود و گاه به نام «عایشه» جا زد تا او را در جایگاه علمی برتری بنشاند.(3)

د _ بانوی ادب و هنر

هنر سرایندگی و سرودن شعر زیبا و دل انگیز، کاری است بزرگ و ذوق و موهبتی است سرشار؛ و از آن شکوهبارتر آن است که سروده، پر محتوا و دارای هدف و پیام انسان ساز و برانگیزانندۀ به سوی آزادی و رعایت حقوق دیگران سروده شود. چنین سروده ای از دنیایی سرشار از ذوق و لطافت و چشمۀ جوشانی از ظرافت و دلی آکنده از شور و شعور و پروا و صفا می جوشد. و خدیجه (علیها السلام) همان گونه که در میدان های دانش و ایمان و آزادگی سرآمد بود، در هنر سرایندگی نیز تماشایی است.

از ویژگی های خدیجه (علیها السلام)، چهرۀ ادبی و ذوق هنری او است؛ به گونه ای که خانۀ او، مرکز

1- . همان، ص 330.
2- . ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک، السیره النبویّه، ج 1، ص 255.
3- . سیلاوی، غالب، الأنوار السّاطعه من الغرّاء الطّاهره، ص 331.