شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 240

صورت مادری شیفته برای آن برترین فرزند عصرها جلوه کرد. دیگر آن کودک ارجمند شب و روز در خانۀ خدیجه (علیها السلام) بود؛ در کنار مام پرمهر و باصفایش می زیست، بازی می کرد، و همگام با رشد ظاهری و جسمی از نظر معنوی و اخلاقی، فکری و عاطفی و منش و روش مترقّی زندگی در پرتو روشنگری ها و الگودهی های درخشان اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) و خدیجه (علیها السلام) پلّه های کمال و شکوفایی را پشت سر می نهاد.

یکی از دانشمندان اهل سنّت، ضمن بحث در این مورد، می نویسد: بدین سان علی از کودکی در خانۀ خدیجه رشد کرد و پس از او با دخت فرزانه اش فاطمه پیوند زندگی بست. بر این باور آشکار می گردد که ریشه و اساس خاندان پیامبر از سوی مادر، به خدیجه بازمی گردد نه دیگری؛ «وَ عَلِیٌّ نَشَأ فِی بَیتِ خَدِیجَهَ وَ هُوَ صَغِیر، ثُمَّ تَزَوَّجَ بِنْتَها بَعْدَها فَظَهَرَ رُجُوعُ اَهْل البَیت النَّبَویّ اِلی خَدِیجَه دُونَ غَیرِها.»(1)

انگیزه های این مهر خالصانه

انگیزه های این مهر خالصانه، متنوّع بود:

1. زیبایی و جاذبۀ وصف ناپذیر آن کودک آینده ساز.

2. زیبایی معنوی و انسانی او که بارقه هایی از آن، به تدریج جلوه گر می شد و گسترۀ قلب خداجوی خدیجه (علیها السلام) را تسخیر می نمود.

3. احساس دلبستگی و مهر وصف ناپذیر محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) به آن کودک شکوه بار.

4. و دیگر نقش نجات بخش و بی نظیرش در زندگی انسان ها و پیشرفت دین خدا و آرمان های والایی که خدیجه (علیها السلام) در اندیشۀ آنها بود.

آن بانوی هوشمند، مهر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به علی (علیه السلام) را نظاره می کرد و می شنید که می فرمود: هر کس علی را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هر کس مرا دوست بدارد، خدا را؛ «مَنْ اَحَبَّ عَلِیاً فَقَدْ اَحَبَّنِی، وَ مَنْ اَحَبَّنِی فَقَدْ اَحَبَّ اللّه؛ وَ مَنْ اَبْغَضَ عَلِیاً فَقَدْ اَبْغَضَنِی وَ مَنْ