شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 243

می یابند. با آن به اوج آرامش می رسند و گمشدۀ دل ناآرام خویش را در آن می یابند، و آن را دانشگاه آزادگی ها و بی نیازی ها و استقلال ها و برازندگی ها و خودسازی ها می نگرند.

... و یار و مشاور خداجوی اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)، سرآمد زنان نیایشگر بود.

1. آن بانوی معنویّت و اخلاص این دعا را همیشه به همراه داشت:

«بِسْمِ اللّه الرّحمنِ الرّحیم، یا حَیُّ یا قَیُّومُ، بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغِیثُ فَاَغِثْنِی، وَ لا تَکِلْنِی اِلی نَفْسِی طَرْفَهَ عَیْنٍ اَبَداً، وَاصْلِحْ لِی شَأنِی کُلَّهُ؛(1) به نام خداوند مهرگستر مهربان. ای خدای زنده و زندگی بخش! ای خدای برپا دارندۀ هستی! من به مهر تو پناهنده ام، پس خودت پناهم ده، و هرگز به اندازۀ یک چشم بر هم زدن، مرا به حال خود وامگذار؛ حال و روزم را اصلاح فرما و کران تا کران زندگی ام را آن گونه که خود می پسندی سامان بخش، ای خدای مهربان!»

2. و نیز این دعا را زیر لب زمزمه می کرد که:

«بِسْمِ اللّهِ الرّحمنِ الرّحیم، یا اَللهُ یا حافِظُ یا حَفِیظُ یا رَقِیبُ؛(2) به نام خدای مهرگستر مهربان. ای خدای یکتا! ای نگهبان و ای نگهدارندۀ هستی! و ای مراقب همگان!»

3. او از اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) خواست تا دعایی به او بیاموزد تا به هنگام طواف خانۀ خدا آن را زمزمه نماید، و اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) این دعا را به او آموخت: بار خدایا! گناهانم را بیامرز و لغزش های خواسته و ناخواسته و زیاده روی در کارهایم را بر من ببخشای؛ «قالَت خَدِیجَه: یا رَسُولَ اللّه! ما اَقُولُ وَ اَنَا اَطُوفُ بِالْبَیتِ... .»(3)

13. پرتوی از عبادت خدیجه (علیها السلام)

واژۀ عبادت _ که در فارسی به مفهوم پرستش آمده _ بر دو بخش است: عبادت به مفهوم گسترده، و عبادت به مفهوم ویژه.

1. عبادت به مفهوم نخست، عبارت است از هر چیزی که در قلمرو اندیشه و سخن و منش و عمل، انسان را به خدا نزدیک سازد؛ همۀ این ها در نگرش دینی، پرستش خدا

1- . مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 91، ص 224.
2- . سید بن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات، ص 17.
3- . سیلاوی، غالب، الأنوار السّاطعه من الغرّاء الطّاهره، ص 330.