شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 247

مطبوع برای اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) و دوست او آوردند، و به گونه ای انسانی و با کرامت با آنان رفتار گردید که اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) هماره از آن قدرشناسی و انسان نوازی او سپاس گزاری می نمود و می فرمود:

من مدیر و کارفرمایی پرمهرتر، حق شناس تر و بهتر از خدیجه نسبت به کارکنان و کارگزارانش ندیدم. هر گاه من و دوستم پس از کار، نزد او می رفتیم، می دیدیم غذایی ویژه برای ما دور از دسترس نگاه داشته است، که آن را به ما هدیه می نمود و بزرگ منشانه رفتار می کرد؛ «ما رَأیتُ مِنْ صاحِبَهٍ لِأجیرٍ خَیراً مِنْ خَدِیجه، ما کُنّا نَرْجِعُ أَنَا وَ صاحِبِی اِلّا وَجَدْنا عِنْدَها تُحْفَهً مِنْ طَعامٍ تَخْبَأهُ لَنا.»(1)

16. نمونه شجاعت و شهامت

بانوی خردمند حجاز، نمونۀ شجاعت بود و سمبل صلابت در راه عدالت. بانوی پایداری قهرمانانه بود، و یکّه تاز میدان دفاع از حقوق انسان ها. در استواری بسان کوه سر به آسمان ساییده و استوار بود و در شکوه، همچون صخرۀ محکم و استوار. در تزلزل ناپذیری چون ستون نامرئی و استوار آسمان بود، و در توفندگی چون اقیانوس موّاج و بی کرانه. در روشنگری بسان درخشش برق بود، و در غرّش بر ضدّ ستم و تاریک اندیشی بسان رعد.

اگر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در برابر تاریک اندیشی و استبداد و انحصار ایستاد و مسیر نکبت بار تاریخ را تغییر داد، و در برابر تهدید و ارعاب و تطمیع و شگردهای رنگارنگ آنان، استوار و پرشهامت خروشید که: نه، به خدا سوگند اگر خورشید را در دست راست و ماه را در دست چپ من قرار دهند تا از ابلاغ پیام و تحقّق عدل و داد و آزادی انسان چشم پوشم، چنین نخواهد شد؛ «یا عَمّاهُ! وَ اللّهِ لَوْ وَضَعوا الشَّمْسَ فِی یمِینی وَ الْقَمَرَ فِی شِمالِی عَلی اَنْ اَتْرُکَ هذا الأَمْر حَتّی یظْهِرَهُ اللّهُ اَوْ أَهْلِکَ فِیهِ ما تَرَکْتُهُ.»(2)

و اگر علی (علیه السلام) جان برکف و پرشهامت، از «یوم الدّار» تا هجرت، از خفتن بر جای پیامبر تا «بدر»، «احد»، «خندق» و «حُنین» همه جا، سایه به سایۀ پیامبر عدالت، نستوه و