شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 335

بی شمار و بسیار است.»

20 . شمس الدّین ذهبی

شمس الدّین ذهبی، که از مورّخین و علمای نامدار اهل سنّت است، در کتاب «سیر اعلام النّبلاء» در این باره می نویسد:

«خدیجه ام المؤمنین وسیّده نساء العالمین فی زمانها... ومناقبها جمه، وهی ممّن کمل من النساء، کانت عاقله جلیله دیّنه مصونه کریمه، من اهل الجنه، وکان یثنی علیها، و یفضّلها علی سائر امّهات المؤمنین ویبالغ فی تعظیمها، بحیث انّ عائشه کانت تقول: ما غِرتُ من امرأه ما غِرتُ من خدیجه، من کثره ذکر النبیّ لها. ومن کرامتها انّه لم یتزوّج امرأه قبلها، وجاءه عده اولاد، ولم یتزوّج علیها قطّ، ولا تسری الی ان قضت نحبها، فوجد لفقدها، فانّا کانت نعم القرین؛(1)

خدیجه مادر مؤمنان، و سرور زنان عالمیان زمان خود بود... و مناقبش بسیار است. او از جمله کسانی است که به کمال رسیده و عاقل، جلیل القدر، خودنگه دار و کریم و از اهل بهشت می باشد که پیامبر او را ستایش نموده و بر دیگر زنانش برتری داده و در تعظیمش مبالغه نموده است؛ به طوری که عایشه می گفت: من بر زنی همچون خدیجه رشک نبردم، به جهت آن که پیامبر بسیار او را یاد می نمود. و از جمله کراماتش این است که قبل از او با زنی دیگر ازدواج نکرده و تنها او بود که برایش تعدادی فرزند آورد، و تا او زنده بود با کس دیگری ازدواج نکرد، و کنیز هم برای خود نگرفت تا وقتی که خدیجه از دنیا رفت، و پیامبر اکرم با نبود خدیجه خودش را تنها دید، و چه خوب همنشینی برای پیامبر بود.»

21 . ابن کثیر دمشقی

ابوالفداء اسماعیل بن عمرو ابن کثیر دمشقی، در کتاب «البدایه والنهایه» در این باره می نویسد:

«... کانت أوسط نساء قریش نسباً وأعظمهنّ شرفاً واکثرهنّ مالاً؛(2) خدیجه در نسب و قبیله