شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 47

1- مبلغان، شمارۀ 179 (تیر و مرداد 1393)، ص 13 - 19.

2- . در ادبیات عرب «عَفاف» با فتحه و «عِفت » با کسره خوانده می شود. (طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج 5، ص102)
3- . دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، واژه «ع».

فراگیر است.(1) به پروا پیشه ای عفیف می گویند که از همۀ حرام ها و زشتی ها دوری می کند.

عفّت معانی و کاربردهای مختلفی دارد؛ عفّت در اندیشه، عفّت در نیّت، عفّت در نگاه، عفّت در کلام، عفّت در رفتار، عفّت در پوشش، عفّت در آرایش، عفّت در بیان و قلم، عفّت در خوراک و عفّت در اقتصاد، برخی از اب_عاد م_ختلف عفّت است.

عفاف در قرآن

واژۀ عفّت در قرآن کریم، بیشتر در مورد عفّت جنسی و اقتصادی استعمال شده است. در سورۀ مبارکۀ نور در مورد عفّت جنسی می فرماید: (وَ لْیَسْتَعْفِفِ الَّذینَ لایَجِدُونَ نِکاحَا حَتّی یُغْنِیَهُمُ اللّهُ م_ِنْ ف_َضْلِهِ؛(2) و کسانی که امکانی برای ازدواج نمی یابند ، باید پاک دامنی پیشه کنند، تا خداوند از فضل خود آنان را بی نیاز گرداند).

در آیه ای دیگر از همین سوره، از واژۀ «عفّت » بهره گرفته و عفاف جنسی را به ع_نوان ی_ک ارزش برتر معرفی می کند و می فرماید:

(وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللّاتی لا یَرْجُونَ نِکاحاً فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزینَهٍ وَ أَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ؛(3)

و زنان از کاراف_تاده ای که ام_ید ب_ه ازدواج ندارند، گناهی بر آنان ن_یست که لب_اس های (رویین ) خود را بر زمین بگذارند، به شرط این که در برابر مردم خودآرایی نکنند و اگر خود را بپوشانند برای آنان بهتر است و خداوند شنوا و دان_ا است).

ق_رآن ک_ریم در مورد «عفّت اقتصادی » نیز می فرماید: (یَحْسَبُهُمُ الجاهِلُ اغ_نیاءَ م_ِنَ التَّعَفُّفِ؛(4) از شدّت خویشتن داری، فرد بی اطلاع، آنان را توانگر می پندارد).

هم چنین در سورۀ نساء به عفّت ورزی در اموال یتیمان سفارش کرده و م_ی فرماید:

1- . امام صادق (علیه السلام) می فرماید : «اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسأَلُکَ العِفَّهُ؛ خدایا من از درگاه تو عفت و بی نیازی می خواهم.» (کفعمی، ابراهیم بن علی، مصباح کفعمی، ص283)
2- . نور: 33 .
3- . نور: 60.
4- . بقره: 273 .