شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 3 صفحه 67

درگذشت وی را، که قرین وفات حضرت ابوطالب (علیه السلام) بود، «عام الحزن» نامید و پس از وفاتش نیز هر گاه به یاد خدیجه (علیها السلام) می افتاد یا کسی از وی نام می برد، چشمان مبارکش پر از اشک شده و از خوبی های خدیجه (علیها السلام) سخن می گفت.

کتابنامه

1. ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک (م 8 _ 213 ق)، السیره النبویه، به کوشش: عمر عبدالسّلام تدمری، بیروت، 1410 ق / 1990 م.

2. بحرانی اصفهانی، نور الدین عبد اللّه بن نور اللّه (م 1173 ق)، عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال، تحقیق: مدرسۀ امام مهدی7، قم: مدرسۀ امام مهدی7، 1408 ق.

3. بخاری، محمّد بن اسماعیل (م 256 ق)، صحیح البخاری، بیروت: دارالفکر، 1401 ق.

4. ذهبی، محمّد بن احمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، تحقیق: ش_عیب ارن_ووط و حسین اسد، بیروت: مؤسسۀ الرساله ، 1413 ق.

5. علامۀ طباطبایی، سید محمّدحسین (م 1402 ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: منشورات جماعه المدرسین فی الحوزه العلمیه.

6. کلینی، ابوجعفر محمّد بن یعقوب (م 329 ق)، فروع الکافی، تحقیق: علی اکبر الغفّاری محمّد الآخوندی، بیروت و طهران: دار صعب ودار الکتب الإسلامیه، الطبعه الثالثه والخامسه.

7. م_جلسی، محمّدباقر (م 1110 ق)، بحار الأنوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1403ق.