عرفان اسلامی جلد 4 صفحه 155

حسابی انسان برای به دست آوردنش این همه ظلم و جور،غل و غش،خدعه و حیله نسبت به دیگران بورزد ؟!

چرا انسان راه حلال را طی نکند ؟ چرا برای خدا به محل کسب نرود ؟ چرا در خرید و فروش رعایت احکام حق را نکند ؟ چرا برای بیشتر به دست آوردن دزدی کند،احتکار جنس نماید،ظلم بورزد و تا جایی پیش برود که برای لقمه نانی دست به خون مظلوم یا مظلومانی بیالاید ؟!

امیر المؤمنین علیه السلام درباره مردمی که از تربیت الهی دورند و همتی جز شکم و شهوت ندارند و از هر راهی که قدرتشان اقتضا می کند،پیدا می کنند و می خورند می فرماید:

قیمت اینان با آنچه از شکمشان می ریزد،مساوی است !!

آری،اینان بیش از این قیمت و ارزش ندارند و هم اینانند که خداوند آنان را در قرآن به عنوان بدتر از حیوانات و درندگان وصف فرموده است.

مواد خوراکی قبل از این که به انسان برسند،طیب و طاهر و پاکیزه است،طعم عالی و رنگ های چشمگیر دارند،چون به شکم برسند،قسمتی از آن ها تبدیل به انرژی برای جسم و بقیه تبدیل به کثافات و فضولات می شوند؛اگر انسان در به دست آوردن مواد و خوردن آن عبد حضرت حق باشد،خوشا به حالش و اگر بندۀ شیطان و بردۀ شکم باشد،در حقیقت باید گفت که وجود او با تمام شؤونش کارخانۀ کود سازی است.

ابو سعید و مسئلۀ پند و عبرت

ابو سعید ابو الخیر با جمعی از اصحاب از کنار دهی در نیشابور به طرف مقصدی می گذشتند.