عرفان اسلامی جلد 4 صفحه 21

روی خویش بسته است !!

خداوندا ! اسیران تن و بردگان شکم و شهوت،از حیات چه فهمیدند و از هستی که خیر محض است،چه خیری دیدند و از عنایات و الطاف خاصه تو چه بهره ای بردند ؟

صد و بیست و چهار هزار پیغمبر بزرگوار تو،امامان عزیز،مصلحان، اندیشمندان،عارفان،حکیمان،برای هدایت انسان چه فریادها که نکشیدند و چه حکمت ها که از خود بروز نداند و چه جان های شیرین که در این میدان زندگی برای بیداری انسان نثار راه تو نکردند،ولی این بدبخت اسیران تا آخر عمر انگار کر و کور زیستند و گویی در این خط پرفیض هستی خبری و ندایی و صدایی نبوده و برقی برای روشن شدن محیط زندگی اینان ندرخشیده.

این بیچاره ها چه با فضاحت زندگی کردند و چه تهیدست و دست خالی و بدون برداشت محصول مثبت از حیات و زندگی روز و شب گذراندند،اینان بالاترین مایۀ وجود را که عمر است و در دریای خلقت گوهری پرقیمت تر از آن یافت نمی شود با شیطان معامله کردند،ولی در مقابل از این دشمن غدار و دیرین انسانیت چیزی نگرفتند !

اینان جهان را که بر عدل و علم و حکمت حق استوار است به بازیچه گرفتند و والاترین انسان ها را مسخره کرده و به آنان پوزخند زدند و ندانسته یا دانسته راهی که نباید بروند رفتند و با این خط سیرشان هم خود را تباه کردند،هم آنان که در اشراف آنان می زیستند.

اینان خود را از پیشگاه مقدس تو دور کردند و لعنت ابدی برای خویش خریدند و آخرت پرنعمت را با دنیای دون عوض کرده و در این معامله جز غضب و سخط و عذاب تو سودی نبردند.