عرفان اسلامی جلد 4 صفحه 22

[ وَ أَمَّا لِباسُ الظَّاهِرِ فَنِعْمَهٌ مِنَ اللّهِ تَعالی یُسْتَرُ بِها الْعَوْراتُ وَ هِیَ کَرامَهٌ أَکْرَمَ اللّهُ بِها ذُرِّیَّهَ آدَمَ علیه السلام ما لَمْ یُکْرِمْ بِها غَیْرَهُمْ وَ هِیَ لِلْمُؤْمِنینَ آلَهٌ لِأَداءِ مَا افْتَرَضَ اللّهُ عَلَیْهِمْ ]

لباس ظاهر نعمت الهی

با توجه به موقعیتی که انسان در میان موجودات زمین و بلکه موجودات عالم دارد،اگر از نعمت لباس ظاهر محروم بود چه می کرد و چه صحنه ای در زندگی داشت و حیات پرقیمت و اصیل او به کجا می کشید ؟ !

لحظه ای فکر کنید و در نظر بگیرید که اگر میدان زندگی که دارای همه چیز است،تنها از لباس ظاهر خالی بود،مسئلۀ پاکی ها و فضایل چه می شد و آیا نسیم تربیت جای وزیدن داشت ؟

امام صادق علیه السلام می فرماید:

لباس ظاهر نعمتی است از حضرت حق به سوی انسان که با آن عیوب و عورات آدمی پوشیده می شود و این لباس ظاهر کرامت الهی است که فرزندان آدم را به آن گرامی داشته،کرامتی که غیر آدمی زاد را به آن آراسته نفرموده است و این لباس برای مردم مؤمن وسیلۀ ادای واجبات خداست.

اسلام که در تمام جوانب حیات مقرراتی بس پرارزش وضع نموده و نقطه ای از نقاط زندگی بشر را از هنگام ولادت تا مرگ از نظر دور نداشته و مسئله ای نبوده مگر