عرفان اسلامی جلد 4 صفحه 388

1- 1)- عطار نیشابوری.

و روحش حال دیگری پیدا کرده و از چیزی جز اتصال به حضرت دوست و مناجات با او لذت نمی برد و در این زمان است که جز او نخواهد و جز او نگوید و برای غیر او کاری نکند و به هر کاری دست بزند به عشق او دست بزند.

برای یافتن فقر و مسکنت خویش،به دعای با عظمت عرفه امام حسین علیه السلام و دعای ابوحمزۀ ثمالی در ارتباط با سحر ماه رمضان و دعای کمیل مراجعه کنید که در این سه دعا عاشقان حق و شیفتگان حقیقت،وضع انسان را آن طوری که هست بیان کرده اند.

2-تخلیۀ دل از موانع وصال

خالی کردن دل از آنچه که مانع بین انسان و خداست،به تحصیل ایمان به خدا و روز قیامت از طریق آیات و روایات و معارف الهیّه میسر است که چون قلب به تحصیل این دو حقیقت از طریق نبوت و امامت موفق شود،تمام حجاب ها از قبیل:کفر،شرک،نفاق،کینۀ بی جا،بغض و عداوت بی مورد،حسد،بخل، غرور و سایر اوصاف رذیله از دل برداشته شود و بین انسان و مقام قرب حضرت دوست بدون مانع می گردد؛در این زمان است که دل مهبط انوار و منبع معرفت و سرای عشق معشوق حقیقی خواهد گشت.

اگر به دل برسید به همه چیز رسیده اید و اگر دل را رها کنید به جایی نرسیده و این صفحۀ پاک الهی و میدان آماده برای فیوضات ربانی را محل بدترین صفات و رذایل کرده و با دست خود وسیلۀ فنا و هلاکت خویش را فراهم کرده اید !

راه رسیدن به مقام قرب از طریق دل می گذرد و بدون توجه به قلب راهی برای رسیدن به کمالات نیست.

قرآن مجید و روایات روی مسألۀ قلب نسبت به دیگر اعضا توجه ویژه ای دارند