عرفان اسلامی جلد 4 صفحه 73

[ فَإذا لَبِسْتَ ثِیابَکَ فَاذْکُرْ سَتْرَ اللّهِ عَلَیْکَ ذُنُوبَکَ بِرَحْمَتِهِ وَ أَلْبِسْ باطِنَکَ بِالصِّدْقِ کَما أَلْبَسْتَ ظاهِرَکَ بِثَوْبِکَ وَ لْیَکُنْ باطِنُکَ فی سَتْرِ الرَّهْبَهِ وَ ظاهِرُکَ فی سَتْرِ الطّاعَهِ ]

ستر باطن به لباس صدق

امام صادق علیه السلام در این جمله می فرماید:

هرگاه لباس ظاهر را پوشیدی و به وسیلۀ آن عیوب و نقائص بدنت را از دیدگان همه پنهان کردی،به یادآور که در این مدت عمرت،خداوند مهربان با رحمتش گناهانت را مخفی داشت و اجازه نداد کسی از آنچه بر خلاف او انجام دادی آگاه شود که اگر آگاه می شد آبرویت می رفت و کسی حاضر نبود کم ترین احترامی به تو بگذارد،ولی مولا و سید تو بزرگ تر از آن است که پرده از عیوب باطنت برگیرد و گناهان و خطاهایت را برملا کند؛بر توست که در هر مرتبه ای که لباس می پوشی از این عنایت و لطف خاص حضرت او یاد کنی و از این که در ظاهر غرق لباس مادی و در باطن غرق پوشش رحمت هستی شکر به حقیقت کنی و به راستی و درستی در مدار بندگی او قرار بگیری و در همین حال لباس پوشیدن و یادآوری پوشش رحمت حضرت او با خضوع و خشوع از جنابش بخواهی که ای آقایی که در دنیا بدنم را به لباس ظاهر پوشاندی و عیوب و گناهانم را از مردم با لباس رحمتت مخفی داشتی ! در قیامت هم عیوب باطنم و گناهانی که از من صادر شده به کرم و لطف و رحمتت