عرفان اسلامی جلد 4 صفحه 80

در پای دلم پای منه باک ز جان کن*** کاین خانه بود فرش ز خون جگر ما

در کشور فقر آمده مهمان فناییم***لخت جگر و پاره دل ما حضر ما

رنج تن ما از تب عشق است چه حاصل*** از رنج طبیبی که دهد دردسر ما

ما خاک نشین در میخانه عشقیم*** تاج سر خورشید بود خاک در ما

موران ضعیفیم ولی ملک سلیمان*** باد است درین بادیه پیش نظر ما

آراستن باطن به صدق و ظاهر به طاعت

اشاره

در آراستن باطن به صدق و رهبت و ظاهر به طاعت،خواجه نصیر طوسی در «اخلاق ناصری»می گوید:

قومی گفته اند که بر اقرار به ربوبیت او و اعتراف به احسان و تمجید او بر حسب استطاعت اقتصار نماید.

و طایفه ای گفته اند که تقرب حضرت او به احسان باید نمود،اما با نفس خود به تزکیه و حسن سیاست و اما با اهل و نوع خود به مواسات و حکمت و موعظت.

و جماعتی گفته اند که حرص باید نمود بر تفکر و تدبر در الهیات و تصرف در محاولاتی که موجب مزید معرفت باری سبحانه بود تا به واسطۀ آن معرفت به کمال رسد و توحید او به حد تحقیق انجامد.