عرفان اسلامی جلد 4 صفحه 95

تو که آیینۀ جمال ولی***به چه محروم از کمال ولی

از تو تا آن که طالب آنی ***یک دو گام است و تو نمیدانی

هم متاعی و هم خریداری*** با خودت هست طرفه بازاری

وجوب اشتغال به عیوب خود

اشاره

از صفات بسیار بد انسان،عیب جویی از دیگران است و این عیب جویی در اکثر موارد منتهی به ضربه خوردن به اعتبار و آبروی دیگران می شود.

عیوبی که انسان در دیگران می بیند،گاهی بدتر از آن عیوب یا مساوی آن عیوب در خود انسان است و این عیب جویی از دیگران علتی جز حسد و کینه و حقد در قلب انسان نسبت به دیگران ندارد.

و از صفات بسیار عالی انسان این است که به جای عیب جویی از دیگران مشغول معالجۀ عیوب خود گردد و به تزکیه نفس و رفع عیوب از وجود خود سرگرم شود.

رفع عیوب از نفس و تزکیۀ جان و علاج امراض عقلی و قلبی خویش باید گفت از بهترین کارهایی است که خداوند بزرگ توفیق آن را به انسان عنایت می فرماید و عبد مؤمن در حقیقت کسی است که به رفع نقائص خود برخاسته و برای طهارت جان و تزکیۀ نفس زحمت بکشد.

نفس و قلب وقتی تصفیه شد و عیوب وقتی از جان و دل برداشته شد،آدمی مستحق تجلی انوار ربوبی شده و در فیوضات ربانی و الهامات ملکوتی به روی قلب باز می گردد و در حقیقت انسان مظهر مقام خلافه اللهی می شود.

داود پیغمبر علیه السلام گفت:

الهی ! تو را کجا طلب کنم و تو کجا باشی ؟ جواب داد: