عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 113

و فلاسفه الهی بوده و هر کدام منشأ آثار و برکات عظیمی در پیشبرد فرهنگ الهی و نبوت انبیا و امامت امامان علیهم السلام بودند.

آری،مبازره با نفس از وجود آدمی چهره ای پاک و موجودی نورانی و الهی می سازد،تا جایی که انسان جز خدا نبیند و جز سخن خدا نشنود و جز سخن خدا نگوید:

زنده گشتم که مرا نفس ستمکار بمرد***تا فلک شعله زدم کاین شرر خام فسرد

خط بیزاری دنیا نه چنان بنوشتم*** که به صد تیغ توان نقطه ای از وی بسترد

نتوان گشت چو من زنده دلی را زخمار ***صاف گر می نبود باد سلامت سر دُرد

ای که بالید تو را روح زکاهیدن جسم*** باد ارزانیت این جان کلان و تن خرد

چون به مژگان نتنم رشته خونین که فراق*** بر حریر جگرم سوزن الماس فشرد

زده ام غوطه به صد رنگ جراحت چکنم*** هر سر موی مرا عشق به نیشی آزرد

حسرت تیغ توام کشت به خاکم بنویس*** که فلان تشنه جگر مرد و دمی آب نخورد

برهان الحق آقای شیخ مرتضی طالقانی

این مرد بزرگ از حکما و اولیای الهی بود،سال ها در نجف اشرف مدرسۀ آقا