عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 116

باز آ و حلقه بر در زندان شوق زن***کاصحاب را دو دیده چو مسمار بر در است

بازآ که از فراق تو چشم امیدوار*** چون گوش روزه دار بر اللّه اکبر است

دانی که چون همی گذرانیم روزگار*** روزی که بی تو می گذرد روز محشر است

گفتیم عشق را بر صبوری دواکنیم*** هر روز عشق بیشتر و صبر کمتر است

در نامه نیز چند بگنجد حدیث شوق ***کوته کنیم که قصه ما کار دفتر است(1)

حکیم بزرگ حاج ملّا هادی سبزواری

حاجی سبزواری از حکما و فقها و عرفای اسلامی بود،در حق آن بزرگ مرد الهی می توان گفت:

او از اولیای الهی و انسانی خود ساخته و مردی در میان بزرگان اسلامی کم نظیر است.

من قسمتی از احوالات آن عارف عاشق را مستقیماً از نبیرۀ او آقای اسراری که از علمای مهم سبزوارند به وقتی که در سبزوار برای تبلیغ رفته بودم و همانجا قسمت عمده ای از جلد اول عرفان را نوشتم در دو جلسه شنیدم که آن را برای عزیزان نقل می کنم و قسمت های دیگر را از کتاب«ریحانه الادب»،«تاریخ حکما و عرفای