عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 124

برسانید ! !

آن را که جای نیست همه شهر جای اوست***درویش هر کجا که شب آید سرای اوست

بی خانمان که هیچ ندارد به جز خدای ***او را گدا مگوی که سلطان گدای اوست

مرد خدا به مشرق و مغرب غریب نیست*** هر جا که میرود همه ملک خدای اوست

آن کز توانگری و بزرگی و خواجگی*** بیگانه شد به هر که رسد آشنای اوست

کوتاه همه همه راحت طلب کنند*** عارف بلا که راحت او در بلای اوست

هر آدمی که کشته شمشیر عشق شد*** گو غم مخور که ملک ابد خون بهای اوست(1)

مقام بی بدیل ابن ابی عمیر

مولی محمد بن علی اردبیلی مؤلف«جامع الرواه»می گوید:

این مرد بزرگ و راوی عظیم القدر اصلاً از اهالی بغداد و در همان شهر سکونت داشت،از ائمه طاهرین علیهم السلام سه نفر آنان را زیارت و افتخار شاگردی و نصرت و یاری آنان را داشت و فرهنگ الهی آن بزرگواران را با کمال جدیّت به دیگران تعلیم می داد.