عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 137

[ لٰا یَتَمَکَّنُ الشَّیْطٰانُ بِالْوَسْوَسَهِ مِنَ الْعَبْدِ إلّا وَ قَدْ اعْرَضَ عَنْ ذِکْرِ اللّهِ وَ اسْتَهٰانَ بِأمْرِه وَ سَکَنَ إلیٰ نَهْیِهِ وَ نَسِیَ إطّلاٰعَهُ عَلیٰ سِرِّهِ ]

وسوسه و وسوسه گران

این فصل وجود مقدس حضرت صادق علیه السلام مسئله وسوسه را یکی از بدترین امراض قلبی دانسته و راه علاج قطعی آن را بیان می فرماید.

وسوسه،حالتی است که برای بریدن انسان از حق و اخلاق حمیده و اعمال پسندیده،به وسیله شیاطین انسی و جنّی متوجه انسان می گردد و در حقیقت یک نوع تبلیغ است که از طرف دشمنان خدا به انسان القا می شود،تا نور هدایت و ولایت انبیا و ائمه علیهم السلام از حیات آدمی گرفته شود و انسان،عبد ذلیل شیطان گشته برای خدمت به او در هر زمینه ای حاضر و آماده باشد.

وسوسه به دو صورت عملی و قولی هم چون شعله ای سوزان در راه خرمن انسانیت قرار می گیرد و وسوسه گر هدفی جز تیشه زدن به ریشه آدمی ندارد.

به طور دائم در جوامع انسانی،به خصوص جوامع مذهبی،هر زمانی که اسلام می رفت تمام قلوب را مسخّر کند وسوسه گر زیاد بوده،تا جایی که می توان گفت:

درصد وسوسه گران همیشه بیش از وسوسه شدگان بوده است !

وسوسه که از طرف دشمنان حق و دوستان نادان و بی خبران از حقیقت