عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 14

بِمٰا کٰانُوا یَکْفُرُونَ ] (1).

و کسانی که دینشان را بازی و سرگرمی گرفتند،و زندگی دنیا آنان را فریفت، واگذار؛و [ مردم را ] با قرآن اندرز ده؛که مبادا کسی [ در روز قیامت ] به [ کیفر ] آنچه [ از گناهان ] مرتکب شده [ از رحمت و ثواب ] محروم ماند [ و به هلاکت سپرده شود ]؛و او را جز خدا سرپرست و یاور و شفیعی نباشد؛ و اگر [ برای رهایی اش از عذاب ] هر گونه عوض و فدیه ای بدهد از او پذیرفته نشود.آنانند که به سبب آنچه [ از اعمال زشت ] مرتکب شده اند [ از رحمت و ثواب ] محروم مانده [ و به هلاکت سپرده شده ]اند.و به خاطر آن که همواره [ به آیات الهی ] کفر می ورزیدند برای آنان نوشابه ای از آب جوشان و عذابی دردناک است.

معارف الهی و مسئلۀ غرور

اشاره

مسئلۀ غرور کفار و اعجاب آنان به کثرت مال و منال و اولاد و خدم و حشم و عشیره و اقارب،کراراً در قرآن مجید و روایات نقل شده و این صفت مولّد کبر شناخته شده و کبر،مولّد بسیاری از گناهان و معاصی.

کبر کفّار از طرفی در برابر خلق خدا قرار گرفته،تا جایی که خود را از همه بالاتر دانسته و عباد حق را در همۀ شؤون کوچک شمرده و آنان را مخلوقی در راه خدمت به خود به حساب می آورند و از این طریق نسبت به عباد حق،آنچه بتوانند تاخت و تاز کرده و تا مرحلۀ فرعون شدن و شدّاد و نمرود و معاویه و یزید و چنگیز و تیمور