عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 18

غرور معصیت کاران

اشاره

از جمله موارد غرور و عجب،غرور معصیت کاران از اهل ایمان است که از بدترین موارد غرور و بلکه علّت افتادن به هلاکت ابدی و عذاب سرمدی است.

اینان آلوده به انواع گناه و معصیتند و علّت دچار بودنشان به معصیت و آلودگی، اشتباهی است که نسبت به کرم و لطف خدا دارند و بر اثر این خطا و اشتباه، معصیت کرده و به خطا و گناه آلوده می شوند و دامن عفت و عصمت و روح اصالت و کرامت را از دست داده و می گویند:خدا کریم است،به عفوش امیدواریم، کرمش عمیم و لطفش قدیم است،معصیت ما کجا و دریای رحمت و لطف و کرم او،ما موحد و مؤمنیم و امیدواریم به سبب این ایمان اهل نجات باشیم ! !

اینان در حقیقت به کرم حق مغرور شده،غروری که خداوند اجازه نمی دهد کسی به آن آلوده شود؛زیرا آلودگی به این حال علّت افتادن در هر نوع گناهی است.

قرآن مجید در این زمینه می فرماید:

[ أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُریٰ أَنْ یَأْتِیَهُمْ بَأْسُنٰا بَیٰاتاً وَ هُمْ نٰائِمُونَ* أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُریٰ أَنْ یَأْتِیَهُمْ بَأْسُنٰا ضُحًی وَ هُمْ یَلْعَبُونَ* أَ فَأَمِنُوا مَکْرَ اللّٰهِ فَلاٰ یَأْمَنُ مَکْرَ اللّٰهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخٰاسِرُونَ ] (1).

آیا اهل شهرها ایمنند از این که هنگام شب،عذاب ما در حالی که خوابند بر آنان درآید؟ !*آیا اهل شهرها ایمنند از این که هنگام روز،عذاب ما در حالی که سرگرم [ امور دنیایی ]اند بر آنان در آید ؟ !*آیا از عذاب و انتقام خدا ایمنند در حالی که جز گروه زیانکاران خود را از عذاب و انتقام خدا ایمن نمی دانند ؟ !