عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 188

2- 2)- عشاقنامه،فخرالدین عراقی

اهل محبت و عشق کسانی هستند که در بحر غرق می شوند،اما تر نمی شوند، با همه نوع افراد در تماس هستند،اما از کسی رنگ نمی گیرند،با همه روبرو می شوند اما تحت تأثیر هوای کسی قرار نمی گیرند،در دل نوری دارند با آن نور که به میدان می روند فاتح و غالب برمی گردند.

گر نور عشق به دل و جانت اوفتد***باللّه کز آفتاب فلک خوبتر شوی

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر*** کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی(1)

خطری که از رقیب مخالف ممکن است متوجه سالک گردد اولاً:در مرحلۀ اوّل از مراقبه است،در ثانی در وقتی است که هنوز دل به تصرف حق بیرون نیامده و به نیروی عشق مجهّز نیست،دزد به جایی می رود که در آنجا متاعی باشد و سالک عاشق چه متاعی دارد که دزد بتواند بدان دستبرد زند (2)؟

استقامت بر عبادت

اشاره

اعتدال لازمه سلوک است،اگر سالک در راه حق از اعتدال خارج گردد،خروج او از اعتدال سبب انحراف و دو رویی او از حق است،آن سالکی که در امور خود رعایت اعتدال را می نماید او در طریق حق استقامت می ورزد و مصداق آیۀ شریفۀ [ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ ] (3)قرار می گیرد.

چنانچه ما بخواهیم پایه و ستونی را در جایی نصب کنیم که استقامت آن زیاد باشد،آن را باید به طور مستقیم نصب نماییم.در حال استقامت و اعتدال، مقاومت پایه زیاد است،هر فشاری را که بر آن وارد گردد تحمل می کند.