عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 200

خوشا دلی که ز غیر خداست آسوده***ضمیر خویش زوسواس دیو پالوده

خوش آن که جان گرامی به حق فدا کرده*** تنش به بندگی مخلصانه فرسوده

ز حق چه بهره برد آن که روش با غیرست*** خدا قل اللّه و ذرهم به بنده فرموده

دمی چگونه تواند به یاد حق پرداخت*** که نیست یک نفس از فکر غیر آسوده

دلا بیا که زغیر خدا بپردازیم ***کنیم سرّ خود از یاد غیر پالوده

دل از جهان بکنیم و به حق دهیم جهان*** وفا ندارد و تا بوده بی وفا بوده

به یمن دوستی اهل بیت پیغمبر*** به سوی خلد ره مستقیم پیموده

فرار از عجب با یاد خدا

امیر المؤمنین علیه السلام دربارۀ عظمت و نتیجه توجه به حضرت حق می فرماید:

به راستی که خدای تعالی یاد خود را صیقل دل ها قرار داده تا بدان وسیله گوش دل پس از کر شدن شنوا گردد و چشم دل پس از کم سویی تیزبین شود و دل از ستیزه جویی سر به فرمان نهد،همواره خدای را که نعمت هایش گرامی باد در فواصل زمان و دوران هایی که چراغ هدایت انبیا خاموش بوده،بندگانی است که چون به دریای اندیشه فرو روند،خدای تعالی رازهای نهانی با آنان گوید و از