عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 224

[ قِلّهُ الْأَکْلِ مَحْمُودٌ فی کُلِّ قَوْمٍ لِأنَّ فیهِ مَصْلَحَهَ الْبٰاطِنِ وَ الظّاهِرِ ]

امام صادق علیه السلام می فرماید:

کم خوری نزد هر قوم و ملّتی پسندیده است؛زیرا صلاح و خیر باطن و ظاهر در کم خوری است.

غذا و شرایط ظاهری و باطنی آن

اشاره

باب غذا و غذا خوردن در آیین مقدس اسلام از مفصل ترین باب ها است.

تفصیل خوردن و آشامیدن و آثار اطعمه و اشربه را در کتاب«اولین دانشگاه و آخرین پیامبر»ملاحظه نمایید که انواع غذاهای حلال و حرام و آثار آن ها و شرایط ظاهری و باطنی غذا را بیان کرده است.

در این بخش نیازی به توضیح مفصّل این مسئله نیست و تنها به ذکر قسمتی از اصول این بخش قناعت می شود.

اولین دستور مهمّی که شریعت مقدسه دربارۀ غذا دارد این است که خوراکی و آشامیدنی خود را از راه حلال تهیه کنید؛زیرا در حلال آثار الهی و نور ملکوتی هست که آن آثار و آن نور در قلب و نفس و عمل اثر مثبت می گذارد.

بنابر قواعد الهی غذای حلال،محرک انسان به سوی عبادت و تحصیل نورانیت و غذای حرام،محرک به سوی گناه و تاریکی و ظلمت است.