عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 238

[ قِلَّهُ الْأکْلِ مَحْمُودٌ فی کُلِّ قَوْمٍ لِأنَّ فیهِ مَصْلَحَهَ الْبٰاطِنِ وَ الظّاهِرِ ]

کم خوری در هر ملّتی امر پسندیده و محمود است؛زیرا مصلحت باطن و ظاهر آدمی در کم خوری است.

آثار کم خوری

کم خوری یا اندازه خوری مورث سلامت و معالج بسیاری از امراض است و همین عمل سبب طول عمر است و برای آنان که عشق به بندگی حق و کار خیر دارند عاملی بس گران و برنامه ای بسیار پسندیده است.

آثار معنوی اندازه خوری آن قدر زیاد است که باید دربارۀ آن جزوه ای مستقل نوشت،در یک کلمه می توان گفت:اندازه خوری در صورتی که از راه حلال باشد، زمینه ساز تجلی نور حق و بسیاری از صفات مثبت در وجود انسان است و سعدی به همین معنا در«گلستان»اشاره کرده است:

اندرون از طعام خالی دار*** تا در آن نور معرفت بینی

عَنْ أبی جَعْفَرٍ علیه السلام قالَ:اِذا شَبِعَ الْبَطْنُ طَغیٰ (1).

امام باقر علیه السلام فرمود:شکم وقتی پر شد طغیان می کند،کنایه از این که پرخور،