عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 261

دل بود جام جمت گو بنگرد غیب و شهود***ای گدا از خودپرستی پا به جام جم مزن

معرفت جو تا که دریا بی حقیقت را ز خویش*** ورنه بی عرفان نشان سکه بر درهم مزن

از قناعت خاک اندر چشم منتها بریز*** رو قلندر شو دگر حرفی زبیش و کم مزن

حرص دنیا غم فزاید نیّرا رو شادباش ***نیستی جوی و قدم اندر بساط غم مزن(1)

***

چشم انداختن به نعمت های حق

اشاره

قرآن مجید می خواهد از طریق چشم انداختن به نعمت های حق عرصۀ اندیشه را باز کرده و قلوب را به پیشگاه مقدس آن محبوب محبان و معشوق عاشقان و مدبّر حکیم جهان هستی متوجه کنند،از این رو می فرماید:

[ وَ هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّمٰاءِ مٰاءً فَأَخْرَجْنٰا بِهِ نَبٰاتَ کُلِّ شَیْءٍ فَأَخْرَجْنٰا مِنْهُ خَضِراً نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَرٰاکِباً وَ مِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِهٰا قِنْوٰانٌ دٰانِیَهٌ وَ جَنّٰاتٍ مِنْ أَعْنٰابٍ وَ الزَّیْتُونَ وَ الرُّمّٰانَ مُشْتَبِهاً وَ غَیْرَ مُتَشٰابِهٍ انْظُرُوا إِلیٰ ثَمَرِهِ إِذٰا أَثْمَرَ وَ یَنْعِهِ إِنَّ فِی ذٰلِکُمْ لَآیٰاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ] (2).

و اوست که از آسمان آبی فرستاد،و به وسیلۀ آن گیاهان گوناگون را [ از زمین ] رویاندیم،و از آن ساقه ها و شاخه های سبز درآوردیم،و از آن