عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 267

بی اعتنایی و سهل انگاری ممکن نیست هیچ یک از این حقایق را ببینیم.

راه و روش اولیا و عاشقان،دست زدن به دامن انبیا و سیراب شدن از سرچشمۀ وحی و نظر حقیقت بین انداختن به موجودات هستی،برای رسیدن به مقام قرب جانان است.

قلب در این مسیر صفا می گیرد،نفس مهذّب می شود،روح به عالم قدس متصل می گردد،حرکات اعضا و جوارح بر اساس عشق به محبوب صورت می گیرد و این همه باعث می شود که رضای معشوق جلب شود و تمام درهای سعادت به روی آنان باز گردد.

نظر به نطفۀ آدمی

قرآن مجید برای توجه دادن به وجود حق و قدرت حضرت لایزال از انسان به طور واجب می خواهد به نطفۀ ناچیز بنگرد و ببیند و اندیشه نماید که این کارگاه عظیم آفرینش او که از هر جهت کامل و جامع انواع استعدادهاست از چه مادۀ ضعیف و پستی آفریده شده ؟

[ فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسٰانُ مِمَّ خُلِقَ* خُلِقَ مِنْ مٰاءٍ دٰافِقٍ* یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرٰائِبِ ] (1).

پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟*از آبی جهنده آفریده شده است؛*[ آبی که ] از صلب مرد و از میان استخوان های سینۀ زن بیرون می آید.

کلمه دافق دلالت بر وجود اسیر در نطفه دارد که وجوداً مادۀ جهنده ای است