عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 283

[ إنْ کُنْتَ عارِفاً عاقِلاً فَقَدِّمِ الْعَزیمَهَ الصَّحیحَهَ وَ النِّیَّهَ الصّادِقَهَ فی حینِ قَصْدِکَ الیٰ أیِّ مَکٰانٍ أرَدْتَ ]

مشی الهی

امام صادق علیه السلام در ابتدای این روایت که در باب راه رفتن به سوی مقصدی و یا به قول بعضی از آگاهان دربارۀ مسافرت است،چه سفر طولانی و چه کوتاه، می فرماید:

اگر فهمیده و خردمند باشی،باید به هر جا که می خواهی بروی،رفتنت با قصد صحیح و نیت پاک و راست صورت بگیرد.

یعنی قبل از رفتن،اندیشه کنی و فکر نمایی و به نیت و قصدت توجه کنی که به کجا می روی و برای چه و به خاطر که می روی،آیا رفتنت مورد رضای خداست،یا در جهت غضب رب،آیا برای خیر است یا محض شر،برای صلاح و اصلاح است یا برای فساد و افساد،برای اعلای حق و کوبیدن باطل است یا برای منحرف کردن حق و یاری به باطل ؟

باید توجه داشته باشی که بسیاری از اهل ایمان با قصد خلاف از خانه بیرون رفتند و کافر برگشتند و بسیاری محض شرّ بیرون رفتند و دنیا و آخرت خود را باختند،تو مواظب باش که از آنان نباشی،سعی کن از آن طایفه باشی که هیچ قدمی را بدون رضای خدا برنداشتند و گامی جز به رضای الهی بر زمین ننهادند،قدم در