عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 301

[ وَ لا تُکْثِرِ الْکَلٰامَ مَعَ النّاسِ فِی الطَّریقِ فَاِنَّ فیهِ سُوءَ الْأدَبِ.

وَ اکْثَرُ الطُّرُقِ مَراصِدُ الشَّیْطٰانِ وَ مَتْجَرُهُ فَلٰا تَأْمَنْ کَیْدَهُ ]

صحبت کردن در مشی

در راه و طریقی که می پیمایی زیاد با مردم سخن مگو که زیاده روی در سخنت تو را به سخن باطل و لغو و غیبت و تهمت می کشاند و این از سوء ادب است و این را بدان که بیشتر راه ها کمین گاه و مرکز دام شیطان و محلّ تجارت آن دیو خطرناک و لعین است و هر آن انتظار می برد که کسی در راه،قدم بگذارد و او وی را بفریبد، بیدار باش که فریب آن ملعون و هر دیوسیرتی را نخوری و از شرور این غولان خطرناک دچار هلاکت نگردی.

چه بدبخت آن انسان هایی که در هیچ برنامه ای از برنامه ها توجّه به واقعیت ها و حقایق ندارند و ظرف عمر را شب و روز از آلودگی ها پر کرده و به فکر عاقبت خویش و سرای دیگر نیستند.

به قول بلبل گلزار معرفت،مرحوم الهی قمشه ای:

دریغا که در دام نامم هنوز***اسیر خیالات خامم هنوز

زبعد ریاضات و درس سلوک*** نشد توسن نفس رامم هنوز

تن سفله طبع از تمنای شهد*** کند دم به دم تلخ کامم هنوز

دل من اگر خلوت خاص و هوست*** چرا در غم خاص و عامم هنوز