عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 303

[ وَ اجْعَلْ ذَهابَکَ وَ مَجیئَکَ فی طٰاعَهِ اللّهِ وَ السَّعْیِ فی رِضٰاهُ، فَاِنَّ حَرَکٰاتِکَ کُلَّهٰا مَکْتُوبَهٌ فی صَحیفَتِکَ.قالَ اللّهُ تَعالی:

[ یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِمٰا کٰانُوا یَعْمَلُونَ ] (1)،وَ قٰالَ عَزَّ وَ جَلَّ أیْضاً: [ وَ کُلَّ إِنسٰانٍ أَلْزَمْنٰاهُ طٰائِرَهُ فِی عُنُقِهِ ] (2)

رضای حق در مشی

مشی و سفر و رفتن و برگشتنت را در طاعت حق و سعی در به دست آوردن رضای حضرت اللّه قرار بده که تمام حرکاتت در نامۀ عملت ثبت می شود،در قرآن مجید آمده:

در روز قیامت زبان ها و دست ها و قدم های شما به آنچه از خوبی ها و بدی ها کرده اید گواهی می دهند و نیز فرموده:هر انسانی خواه مؤمن و یا کافر با عملش تا ابد همراه است و چاره ای از این داستان ندارد.