عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 307

[ نَمْ نَوْمَهَ الْمَتَعَبِّدینَ وَ لا تَنَمْ نَوْمَ الْغٰافِلینَ،فَاِنَّ الْمُتَعَبِّدینَ الاْکْیٰاسَ یَنٰامُونَ اسْتِرْواحاً وَ لا یَنٰامُونَ اسْتِبْطٰاراً.قٰالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله:تَنٰامُ عَیْنی وَ لا یَنٰامُ قَلْبی ]

خواب عبادت کنندگان

امام صادق علیه السلام می فرماید:

بخواب،ولی خواب عبادت کنندگان و دوری از خواب ناآگاهانه و غافلان که بندگان زرنگ حق یعنی آنان که اهل دانش و بینش و هوش و فراستند،به قدر ضرورت و برای رفع احتیاج و به فرمودۀ قرآن مجید برای تأمین کمبود اعصاب و دفع کسالت و رفع خستگی می خوابند،خواب اینان به دنبالۀ هوا و هوس نیست، رسول اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:

چشمم می خوابد ولی قلبم بیدار است.

آری،خواب متعبدان بهترین خواب و حقیقتی است که ثواب الهی بر آن مترتب است و خواب غافلان،بدترین خواب و کاری است که عذاب خداوندی از پی دارد.

بندگان وقتی به خواب می روند،خواب آنان معلول خستگی ایشان از عبادت و مجاهدت و ریاضت و زحمت و کوشش همه جانبه در راه خداست و می خوابند تا رفع کسالت نموده باز در صراط مستقیم حق با تمام توان و قدرت بکوشند و تا