عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 321

1- 1)- عطار نیشابوری.

[ وَ مَنْ نٰامَ عَنْ فَریضَهٍ أوْ سُنَّهٍ أو نٰافِلَهٍ فاتَتْهُ بِسَبَبِهٰا فَذٰلِکَ نَوْمُ الْغٰافِلینَ وَ سیرَهُ الْخٰاسِرینَ،وَ صٰاحِبُهُ مَفْتُونٌ.وَ مَنْ نٰامَ بَعْدَ فَراغِهِ مِنْ أداءِ الْفَرائِضِ وَ السُّنَنِ وَ الْواجِبٰاتِ مِنَ الْحُقُوقِ فَذٰلِکَ نَوْمٌ مَحْمُودٌ ]

خواب غافلان

هر کس به وقت برنامه واجب یا سنّت یا نافله بخوابد و به خاطر آن خواب چنان برنامه مهمی از دستش برود،خوابش خواب غافلان و طریقۀ خاسران و عمل زیانکاران است و چنین بدبختی مفتون نفس و هواست که خواب را بر عبادات مقدم داشته و لذت و شهوت نفس را با لذت قلب معامله کرده و راستی چه بد معامله ای است.

آیا آن همه ثواب عبادت و به خصوص واجبات الهیه را می توان با چیزی عوض کرد ؟ ! چنین انسانی باید بداند مریض است و محتاج به معالجۀ قطعی.

و هر کس پس از فراغ از واجبات و ادای حقوق الهی و خلق خدا بخوابد چنین خوابی پسندیده و صاحب آن به رحمت و عنایت الهی نزدیک است.