عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 337

معنی فنا بگویمت من***از هستی و نیستی گذشتن

من گفتن و من نبودی آنجا ***جز نقش بدن نبودن آنجا

بیذات و صفات و فعل و آثار ***بی وهم و خیال و فکر و پندار

2-انبیا

اشاره

انبیای الهی مردمی بودند وارسته،پیراسته،پاک سرشت،اصیل،جامع، کامل،شریف و در راه دوست به خاطر پایداری اسلام از جان گذشته و برای تمام انسان ها بهترین معلم.

اینان بر اثر شدت پاکی و نورانیت به خط پر برکت وحی متصل بوده و فیوضات الهیه را از پیشگاه اقدس ربوبی می گرفتند و برای تأمین خیر دنیا و آخرت بنی آدم در اختیار آنان می نهادند.

انبیا گل سرسبد حیات،زداینده ظلمات،چراغ پر فروغ راه رشد و کمال، خورشید تابان معنی و برجسته ترین چهره فضیلت و کرامت بودند.

پیروی از انبیا شرعاً و عقلاً و طبیعتاً واجب است؛زیرا انسان ثابت کرده که بدون کمک آنان،دست یافتنش به زندگی سالم در دنیا و آخرت محال است.

انبیا،برادران حقیقی انسان

بشر از تأمین قوانین کامل همه جانبه برای ادارۀ امور حیات عاجز بوده و هم اکنون عاجز است و در آینده هم عاجز خواهد بود و این معنی را عملاً نشان داده، از این جهت برای رشد و کمال خود چاره ای جز دست زدن به دامان رحمت و کرامت آنان ندارد که آن بزرگواران برای انسان بهترین دوست و برترین رفیق و بالاتر از این به فرمودۀ قرآن مجید برادران حقیقی انسان هایند.