عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 345

آری،انبیا به همۀ انسان ها درس خویشتن داری و خودداری از گناه و صبر و استقامت می دهند.که هر کس در برابر حوادث خود را از آلوده شدن به گناه و سازش با دشمن و تن دادن به ظلم حفظ کند و برای خدا صبر و پایداری نماید عاقبتش همانند انبیا به خیر و خوشی و سلامت و سعادت خواهد رسید.

چون یوسف شناخته شد،برادران از کردۀ قدیم خود سخت به وحشت افتادند ولی ناگهان یوسف عزیز به آنان خطاب کرد:

[ لاٰ تَثْرِیبَ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللّٰهُ لَکُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرّٰاحِمِینَ ] (1).

گفت:امروز هیچ ملامت و سرزنشی بر شما نیست،خدا شما را می آمرزد و او مهربان ترین مهربانان است.

این است درسی که انبیا به انسان می دهند،درس گذشت و عفو،درس اغماض و چشم پوشی از هم کیشان و هم نوعان اشتباه کار و خطاکردار،تا زندگی با یک دیگر ظرف محبت و صفا و صمیمت و وفا باشد.

صبر ایوب

قرآن مجید دربارۀ ایّوب می فرماید:

[ إِنّٰا وَجَدْنٰاهُ صٰابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوّٰابٌ ] (2).

بی تردید ما او را شکیبا یافتیم.چه نیکو بنده ای ! یقیناً بسیار رجوع کننده به سوی ما بود.

ایوب که به تمام مصایب مبتلا شد،خویشتن را حفظ کرد و سر سوزنی از خط با