عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 71

[ وَ قٰالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله:ألْمُنٰافِقُ إذٰا وَعَدَ أخْلَف،وَ إذٰا فَعَلَ أفشیٰ، وَ إذا قٰالَ کَذَبَ،و إذا ائْتُمِنُ خٰانَ،و إذٰا رُزِقَ طٰاشَ،وَ إذٰا مُنِعَ غٰاشَ.

وَ قٰالَ النَّبیُّ صلی الله علیه و آله أیضاً:مَنْ خٰالَفَ سَریرَتُهُ عَلٰانِیَتَهُ فَهُوَ مُنٰافِقٌ کائِناً مَنْ کٰانَ وَ حَیْثُ کٰانَ وَ فی أیّ زَمانٍ کانَ وَ فی أیِّ رُتْبَهٍ کانَ ]

وصف منافقان در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:

از جمله صفات منافق آن است که،هرگاه وعده کند مخالفت کند و هرگاه کاری کند بد یا خوب فاش کند و هرگاه سخن گوید دروغ گوید و هرگاه مؤتمن مردم شود خیانت کند و هرگاه وسعتی در رزق بیابد در غیر راهش مصرف کند و به هنگام تنگی در پی غشّ و فریب مردم باشد.

و نیز رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

هر که ظاهرش با باطنش یکی نباشد منافق است،هر که باشد و هر کجا باشد و در هر زمانی که باشد و دارای هر رتبه ای که باشد.

این بود علایم و نشانه های مردم منافق و در حقیقت،اموی مسلکان و عبّاسی طریقان.خداوند در درجۀ اول همه ما را از افتادن در دام نفاق حفظ کند و در درجۀ بعد اسلام و مسلمانان را از شرّ این حیوانات خطرناک در امانش نگاه دارد.