عرفان اسلامی جلد 11 صفحه 110

[ وَ انَّ الْقُرْآنَ کَلٰامُهُ وَ انَّهُ مَخْلُوقٌ وَ انَّهُ کٰانَ قَبْلَ الْکَوْنِ وَ الْمَکٰانِ وَ الزَّمانِ وَ انَّ احْداثَ الْکَوْن وَ فَنَاءَهُ عِنْدَهُ سَواءٌ مَا ازْدادَ بِاِحْداثِهِ عِلماً وَ لا یَنْقُصُ بِفَنائِهِ مُلْکُهُ،عَزَّ سُلْطٰانُهُ وَ جَلَّ سُبْحانُهُ فَمَنْ اوْرَدَ عَلَیْکَ مٰا یَنْقُصُ هٰذا الْأصْلَ فَلٰا تَقْبَلْهُ وَ جَرِّدْ باطِنَکَ لِذٰلِکَ تَریٰ بَرَکاتِهِ عَنْ قَریبٍ وَ تَفُوزُ مَعَ الْفٰائِزینَ ]

احاطۀ قدرت الهی

متوجه باش که قرآن کلام الهی و آفریده او و حادث است و در این کتاب پرفروغ و منبع نور است که علم جناب حق محیط به تمام هستی است.هم پیش از ظهور هستی،محیط بوده که چه به وجود می آید و هم بعد از ظهور آفرینش محیط است که چه هست.

بدان و آگاه باش ! وجود او جدای از موجودات و مجردات و مادیات و بسایط و مرکبات و مکان و مکانیات و زمان و زمانیات است و در عین حال همه این ها در احاطۀ قدرت و ارادۀ اویند و او پیش از همه بوده و با همه هست و بعد از همه خواهد بود.