عرفان اسلامی جلد 11 صفحه 160

و مالک خود و مطاع خود بگیرد که اگر غیر خدا را در این زمینه ها هدف قرار دهد کافر و مشرک و دچار خزی دنیا و عذاب آخرت است.

تمام گرفتاری های انسان در طول تاریخ معلول اشتباه و خطا و عصیان او نسبت به معبودگیری اوست،وقتی دنیا،درهم و دینار،مقام،شهوت،هوا،طاغوت، بت،علم،دولت و قدرت معبود انسان شود،انسان تبدیل به یک موجود شریر افسار گسیخته می گردد که در طریق حیات و زندگی خود به هیچ کس و هیچ چیز رحم نخواهد کرد.

اسمای الهی

اشاره

در زمینۀ اسما اللّه که باب معرفت حضرت حق است روایت مهمی وارد شده که بسیار مناسب است به آن اشاره شود:

فی کِتابِ التَّوْحیدِ بِإسْنادِهِ عَنْ مَوْلانا الصّادِقِ علیه السلام عَنْ أبیهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ عَنْ أبیهِ عَلیِّ بْنِ الحُسَیْنِ عَنْ أبیهِ الحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ عَنْ أبیهِ عَلیِّ بْنِ أبی طالبٍ علیهم السلام قال:قالَ رَسوُل اللّهِ صلی الله علیه و آله:اِنّ لِلّهِ تَبارَکَ وَ تَعالی تِسْعَهً وَ تِسْعینَ اسْماً مِائَهً الّا واحِداً مَنْ احْصاها دَخَلَ الْجَنَّهَ وَ هِیَ:

اللّهُ الْواحِدُ الْاَحَدُ الصَّمَدُ الْاَوَّلُ الْآخِرُ السَّمیعُ الْبَصیرُ الْقَدیرُ الْقاهِرُ الْعَلیُّ الْاعْلیٰ الْباقِی الْبَدیعُ الْبارِیءُ الْاَکْرَمُ الظّاهِرُ الْباطِنُ الْحَیُّ الْحَکیمُ الْعَلیمُ الْحَلیمُ الْحَفیظُ الْحَقُّ الْحَسیبُ الْحَمیدُ الْحَفِیُّ الرَّبُّ الرَّحْمٰنُ الرَّحیمُ الذّارِئ الرَّزاقُ الرَّقیبُ الرَّؤُفُ الرّائِی السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزیزُ الْجَبّارُ الْمُتَکَبِّرُ السَّیِّدُ السُّبُّوحُ الشَّهیدُ الصّادِقُ الصّانِعُ الطّاهِرُ الْعَدْلُ الْعَفْوُ الْغَفورُ الْغَنِیُّ الْغِیاثُ الْفاطِرُ الْفَرْدُ الْفَتّاحُ الْفالِقُ الْقَدیمُ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ الْقَوِیُّ الْقَریبُ