عرفان اسلامی جلد 11 صفحه 4

هدف بعثت انبیا

هدف از بعثت پیامبران و امامت امامان تربیت بشر و رشد انسان و کمال بنی آدم بوده و انبیای بزرگ حق و عاشقان حضرت معبود،در این راه از هیچ کوششی دریغ نورزیده و از انسان ها توقع اجر و مزدی جز آراسته شدن آنان به واقعیّت های الهی و به دست آوردن خیر دنیا و آخرت نداشتند.

فَاِنَّ اللّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً صلی الله علیه و آله بِالحَقِّ لِیُخْرِجَ عِبادَهُ مِنْ عِبادَهِ عِبادِهِ الی عِبادَتِهِ و مِنْ عُهُودِ عِبادِهِ الی عُهُودِهِ وَ مِنْ طاعَهِ عِبادِهِ الی طاعَتِهِ وَ مِنْ وِلایَهِ عِبادِهِ الی وَلایَتِهِ (1).

خداوند بزرگ،محمّد صلی الله علیه و آله را در میان جامعۀ انسانی به حق برانگیخت تا بندگانش را از بندگی قلدران و زورمندان به بندگی حق هدایت کند و از تعهدات طاغوتیان به پیمان های الهی رهنمون گردد و از پیروی ستمگران به پیروی خدا برساند و از حکومت ننگین ظالمان به حکومت الهی راهنمایی فرماید.

این هدف مقدس-که عبارت بود از آزادی انسان از تمام قیود هوای نفس طاغوت و طاغوتیان و شیاطین و زورمداران-جز با امر به معروف و نهی از منکر قابل تداوم نبود و در عین این که این دو حقیقت در گرو مایه های سنگین بود ولی عاشقان حضرت دوست فقط و فقط به خاطر خدا و زنده ماندن اهداف انبیا و امامان و آزادی انسان،دست از امر به معروف و نهی از منکر برنداشتند و در این راه در برابر ضربه های مالی و جانی و دچار شدن به زندان ها و تبعیدها پایداری و