عرفان اسلامی جلد 11 صفحه 61

قرآن را بر پیامبر فرو فرستاد و این قرآن نوری است که قندیل های آن خاموش نشود و چراغی است که افروختگی آن فرو نمی نشیند،دریایی است که عمق آن ناپیداست و راهی است که حرکت در آن گمراهی ندارد،شعاعی است فروزنده که روشنیش بی نور نمی شود و جداکنندۀ حق و باطل است که دلیل آن سستی ناچیزی نپذیرد و بنایی است که پایه هایش تا ابد ویرانی ندارد،شفایی است که بیماری های اهل آن را خوف و ترسی نیست،بلندمرتبه ای است که یاری کنندگانش شکست نمی خورند و حقی است که مددکارانش را مغلوبیت نیست،پس قرآن مجید معدن ایمان و محور آن و چشمه های علم و دریاهای آن و بستان های دادگستری و عدالت و حوض های آن و سنگ های بنای اسلام و پایۀ آن و صحراهای حق و دشت های هموار آن است.

دریایی است که هرچه از آن بردارند خالی نمی شود و چشمه هایی است که هرچه از آن آب بردارند کم نمی گردد،آبشخورهایی است که واردین از آن نمی کاهند،منزل هایی است که مسافران راه آن ها را گم نکنند و نشانه هایی است که روندگان از آن ها نابینا نیستند و تپّه هایی است که روآورندگان از آن ها گذر نتوانند کرد،خداوند قرآن مجید را سیرابی تشنگی دانایان قرار داد و بهار دل های مجتهدان و مقصد راه های نیکان و دارویی که از پس آن دردی نماند و نوری که با آن تاریکی نیست و ریسمانی که جای چنگ زدن به آن محکم است،پناهگاهی که دژ بلند آن استوار است و سرافرازی کسی که عاشق اوست،صلح و ایمنی داخل بر او و رستگاری و هدایت پیرو او و عذرخواه آن که منسوب به اوست.

قرآن حجت و دلیل کسی است که با او سخن گوید و گواه کسی که به وسیله آن با دشمن جدال کند و پیروزی کسی که آن را حجّت آورد و نگهدارندۀ کسی که به آن عمل کند و مرکب سریع کسی که آن را به کار برد و نشانۀ کسی که نشانه جوید،سپر