عرفان اسلامی جلد 11 صفحه 90

مرگ و سکرات آن

[ وَ جٰاءَتْ سَکْرَهُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذٰلِکَ مٰا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ ] (1).

و سکرات و بیهوشی مرگ،حق را [ که همه واقعیات جهان پس از مرگ است ] می آورد [ و به محتضر می گویند:] این همان چیزی است که از آن می گریختی.

صیحۀ قیامت

[ وَ اسْتَمِعْ یَوْمَ یُنٰادِ الْمُنٰادِ مِنْ مَکٰانٍ قَرِیبٍ* یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَهَ بِالْحَقِّ ذٰلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ] (2).

و گوش فرا ده روزی که ندا دهنده از جایی نزدیک ندا می دهد.*روزی که [ همگان ] صیحه و فریاد را به حق و درستی می شنوند [ و ] آن روز،روز بیرون آمدن [ از قبرها ]ست.

قیامت

[ الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمٰنِ وَ کٰانَ یَوْماً عَلَی الْکٰافِرِینَ عَسِیراً ] (3).

در آن روز فرمانروایی مطلق برای [ خدای ] رحمان ثابت است،و بر کافران روزی بسیار دشوار است.

1- (1)) -ق (50):19.
2- (2)) -ق (50):41-42.
3- (3)) -فرقان (25):26.